Co to znaczy kochać mądrze swoje dziecko? Wielu rodziców zadaje sobie to pytanie szukając odpowiedzi w poradnikach, na forach lub w tego typu blogach prowadzonych przez psychologów. Oczywiście znajdują tam dziesiątki “złotych rad ” a nawet gotowych instrukcji jak zbudować wzorową relację z dzieckiem. Na pierwszy plan wysuwa się dążenie do autonomii, dbanie o równowagę i zaspakajanie potrzeb, a także nacisk na wszechstronność. I to wszystko święte słowa przelane na papier lub też błyskające z monitora lub ekranu telefonu – tylko jak pogodzić ze sobą te nieraz sprzeczne, wzniosłe komunikaty, z których przebija bezwarunkowa bezinteresowność? Moim zdaniem warto raczej przyjrzeć się czym jest dla mnie to uczucie? Pewne potrzeby zaspakajamy budując każdą relację. Mały człowiek jakim jest dziecko tez potrafi protezować poczucie wartości, zapełniać naszą wewnętrzną pustkę, chronić przed samotnością. To oblicza stwierdzenia “kocham moje dziecko” do których zazwyczaj nie mamy odwagi sięgnąć. Uważam jednak że warto pozwolić sobie też na dopuszczenie myśli, że moja miłość nie musi być tylko wzniosła. Może czasami być egoistyczna przepełniona lękiem lub impulsywna. Naturalna i prawdziwa. Dzięki temu może nasze dziecko nie zostanie idealne ale będzie miało szansę na coś znacznie cenniejszego………
